Karikatürün tarihi neredeyse ilk resimler kadar eskiye dayanıyor. Pompei ve Hercula’nın kazılarında, duvar ve vazolarda çeşitli karikatür örneklerine rastlanmıştı. 18. yüzyılda yaşamış İspanyol ressam Goya, siyasi karikatürleriyle de ünlüydü. Şair ve yazarlıklarının yanında Victor Hugo ile Alfred de Musset birer karikatürcüydü.
Türkiye'de ilk karikatür; Teodor Kasap’ın 1870'te çıkardığı Diyojen Dergisi'nde görüldü. Siyasi karikatürün ilk örnekleri Karagöz, Geveze, Dalkavuk, Davul gibi dergilerde çıktı. 40'ların sonuna doğru Marko Paşa dergisinde toplumcu gerçekçi karikatürün başyapıtları verildi. 1950 kuşağı karikatürcüleri ise batıdaki değişime paralel olarak karikatürde kara mizaha kayan ve yazısız olmaya özen gösteren bir anlayışla eserler verdiler...
Oğuz Aral, 1972'de yayınlamaya başladığı Gırgır dergisinin tirajını 500 bin adedin üzerine çıkararak, dünyanın üçüncü büyük güldürü dergisi durumuna getirmiştir. Avanak Avni tiplemesinin yaratıcısı olan Aral, Hayk Mammer, Köstebek Hüsnü, Utanmaz Adam ve Vites Mahmut gibi tiplemeleriyle de tanınıyordu.
Ve Turhan Selçuk’un bir döneme damgasını vurmuş unutulmaz karikatür karakteri Abdülcanbaz!
Ali Fuat Bey, Ratip Tahir, Sedat Simavi, Cemal Nadir, Ramiz Gökçe, Eflatun Nuri, Nehar Tüblek, Ferruh Doğan, Ali Ulvi, Güngör Kabakçıoğlu, Tonguç Yaşar, Yalçın Çetin, Altan Erbulak, Bedri Koraman, Mıstık, Cafer Zorlu, Semih Balcıoğlu, Gülay Batur, Ramize Erer, Meral Onat, Behiç Ak, Selçuk Erdem, Erdil Yaşaroğlu, Bahadır Baruter, Bülent Üstün, Yiğit Özgür ve genç kuşak… Her biri zamanının tanığı değerli karikatürcülerimiz.
Unutmadan! Karikatürcüler yasaklanma ve sansüre en çok maruz kalan sanatçılar arasında sayılabilir rahatlıkla. Bütün karikatür tarihine baktığımızda «alternatif bir tarih» görebilir miyiz sence de?
