Roman Kahramanları
KAHRAMANIM MAIGRET
-
KAHRAMANIM MAIGRET
KAHRAMANIM MAIGRET*
Makale Yazarı: A. Ömer Türkeş
*Bu makale ROMAN KAHRAMANLARI Ocak / Mart 2010, 1.sayıda yayımlanmıştır.
Çocukluğumda #polisiye romanlara meraklıydım, türün klasiklerinin çoğunu okumuştum. Bir seferinde #Simenon’un Cinayetler Limanı geçti elime, Maigret’i tanıdım ve… Meraklanmayın ne hayatım ne de polisiyelere bakışım değişmişti!.. Şimdi geriye doğru düşündüğümde, o zamana kadar okuduklarımdan farklı bir yöne saptığımı fark edebildiğimi söyleyebiliyorum sadece. Soyluların malikâneleri, antika eşyalarla süslenmiş parıltılı salonlar çok uzaklarda kalmış, sokakların, ıslak rıhtımların, rıhtıma demirlemiş teknelerin, #rıhtım üzerine saçılmış balık pullarının, balıkçı ağlarının, balık ve yosun kokusunun, sisin ve sis düdüklerinin arasında gezinen polis müfettişi hiç de yabancı gelmemişti bana. Sıradan bir insandı o; kendisini adaletin yerine koymayacak, intikam melekliğine soyunmayacak kadar sağduyulu bir polis müfettişi, “normal” bir vatandaş, sade, hatta #silik biri. İtiraf etmeliyim ki o ilk romandan en çok aklımda kalan hikâyenin atmosferiydi.
İlerleyen yıllarda Simenon ve Maigret tutkum artacak, yeni baskılarının seyrekliğinin yarattığı eksiklik duygusunu sahaflara yaptığım –çoğu bozgunla biten– seferlerde bulduklarımla gidermeye çalışacaktım. Şanslıydı #Simenon; Türkçeye Sait Faik, Cihat Baban, Nurullah Ataç, Tahsin Yücel, Oktay Akbal, Bilge Karasu, Erhan Bener gibi usta yazarlar eliyle çevrilen romanları kuşku yok ki lezzetlerinden hiçbir şey kaybetmemişlerdi
Edebiyattaki ömrü çok uzun olmakla birlikte, zihnime düşen imgesi hiç değişmedi. O, yakası hafif kalkık pardesesü, elinden hiç düşmeyen piposuyla kırk beş, bilemediniz elli yaşlarında, kır saçlı, kalıbı sağlam, en iyi temsilini sinemada #JeanGaben’le bulan tatlı-sert bir müfettiş tipiydi…
Hayatı, insanları, doğayı seven, kendine özgü alışkanlıklarını hiç terk etmeyen, sık sık soğuk algınlığıyla yatağa düşüp karısının bakımına muhtaç kalan, damak tadına düşkün, bu neredeyse “anti” dedektif tiplemesinin asıl gücü etrafındakilerle kurduğu ilişkide, kendini başkalarının yerine koyabilmesinde, korkmuş, öfkelenmiş, kıskanmış ya da kıstırılmış insanların hislerini paylaşabilmesindedir.
Sık sık bir limandan, bir köy kahvesinden, evinin ya da bürosunun penceresinden sağanak halinde bastıran yağmuru seyrederken buluruz onu. Bu nemli ve soğuk havayı sobada yanan odunların çıtırtılı alevleri kırarken, Maigret, hiç ağzından düşürmediği piposundan derin soluklar çekip birasını ya da beyaz şarabını küçük küçük yudumlamaktadır.. Kimi zamansa sokaktadır, mesela kışın son çırpınışlarından yıpranmış görünen #NiortGarı’nın korunmasız peronunda…
Bir mahkeme salonuna hiç ceketsiz gitmeyen, hayatı boyunca pantolonlarına hep askılık takan, göbeğinin üzerine çıkan pantolonlarını Fransa’daki özel terzisine diktiren Maigret, eşyalar, renkler, kokular, mesafeler, mekânlar ve insanlarla canlanan bir atmosfer içinde ete kemiğe bürünür. O, bu atmosfere, #Fransa ve Fransa taşrasının aslında sıkıntı veren atmosferine, kentin ve kırların pastoral hatta solgun renklerine âşıktır. Ne ilginçtir ki bu atmosferi belki de hiç solumamış okuyucular gibi ben de Maigret’in aldığı hazzı duyar, havadaki o yapış yapış nemden ıslandığımı ve üşüdüğümü hisseder, battaniyeme sarılır ve onunla birlikte pipoma uzanırım.
#balıkçıağları #polismüfettişi #sıradanbirinsan #hikayeninatmosferi #pardesü #pipo #antidedektif #Fransataşrası #ömertürkeş #maigret #georgessimenon
-
0 Yanıtlar:
Üzgünüz, hiçbir yanıt bulunamadı.