Doğa ve Doğa Sevgisi İle İlgili Şiirler
Doğa, insan ruhunun en derin köşelerine dokunan, varlığımızın köklerini hatırlatan bir öğretmendir. Bir ağaç dalının rüzgarda nazikçe salınışı, denizin sonsuzluğa uzanan dalgaları, ve sabahın ilk ışıklarında kuşların neşeyle attığı çığlıklar…
Her biri, yaşamın ne denli mucizevi ve eşsiz olduğunu fısıldar kulağımıza. İnsanı hem huzura davet eden hem de düşünceye sevk eden bu eşsiz güzelliklerin içinde, doğanın şefkatli kollarında kaybolmak kadar büyüleyici bir şey yoktur. Şimdi, doğanın bu büyüsünü kalplerimize taşıyan şiirlere kulak verelim. İşte doğa ile ilgili şiirler…
Doğa İle İlgili Şiirler 2 Kıtalık
Baharın İlk Sabahları
Tüyden hafif olurum böyle sabahlar
Karşı damda bir güneş parçası,
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara;
Döner döner durur başım havalarda
Sanırım ki günler hep güzel gidecek;
Her sabah böyle bahar;
Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum
Derim ki: Sıkıntılar duradursun!
Şairliğimle yetinir,
Avunurum
Orhan Veli Kanık
Doğa İle İlgili Şiirler Kısa
Doğa Şiiri
Doğa bakıyor bana güneşten gözleriyle
Cıvıl cıvıl dört bir yanım kuşların sesleriyle
Ağaçlar yeniden açıyor çiçeklerini
Müjde çocuklar bahar geldi
Kuzular meleşiyor kırlarda
Doğuyor güneş ufuklarda
Yattım güneşe doğru kapattıım gozlerimi
Müjde çocuklar bahar geldi
Dağlarda sümbüller çiçek açtı
Baharın rengi her yanı sardı
Soğuklar uzak diyarlara gitti
Müjde çocuklar bahar geldi.
Canım Yeşilim
Ben en çok yeşili seviyorum
Bazen bir engin deniz
Bazen ise bir çocuksu sevgi
Gözlerimi açar açmaz
Seni arar gözlerim
Renginin derinliklerinde
Çay bahçelerinde gezinirim
Yurdumun eşsiz yaylaları
Cennet gibi güzelim bağları
Ben yanlız seni düşünürüm
Seni senle yaşarım
Baktığım her noktada
Yeşilim seni ararım
Emin Borazan
Doğa ve Evren İle İlgili Şiir
Doğa
Gözümü açtım doğaya,
Çeşit çeşit bitkiler.
Çeşit çeşit böcekler,
Etrafımda geziyorlar.
Gözümü açtım doğaya,
Hayvanlar bitkiler yanımda.
Öğretmenim söyledi,
Onların yararını bana.
Gözümü açtım doğaya,
Yeşil ve mavi yanımda.
Onlar yok olmasın,
Akciğerlerimiz temiz hava alsın.
Didem Altındaş
Doğa Sevgisi Şiirleri
Güneşin sıcak dokunuşuyla uyandık,
Doğanın kucakladığı bir dünyadayız.
İnsan, sevgiyle yoğrulmuş bir varlık,
Ağaçlarla dans ederken mutluluğa koşarız.
Kuşların şarkısıyla coşar doğa,
Rüzgarın melodisiyle dans eder ağaçlar.
Sevgiyle dokunur her canlıya insan,
Mutluluğu bulur doğanın kollarında.
Bir nefes alırız yeşilin içinde,
Kuşların özgürlüğüyle dolup taşarız.
Gökyüzünde dans eden bulutlarla,
Sevgiyle yoğrulmuş bir dünyada yaşarız.
Doğa
Odur bizim yuvamız
Odur bizim kaynağımız
Ağaçlar, çiçekler orda yaşar
Onu sevgiyle kucaklar
Doğadır onun adı
Yaşamın bir parçası
Adının küçüklüğüne bakmayın
Onu sevgiyle kucaklayın
Bahçeler, parklar
Onun bir parçası
Biz de onu koruyalım
Sevgiyle kucaklayalım
Kardelen Anık
Doğa, insanın varoluşundan bu yana onun ayrılmaz bir parçası olmuştur. Gözlerimizi açtığımızda gördüğümüz ilk ışık, ciğerlerimize çektiğimiz ilk nefes, duyduğumuz ilk ses doğaya aittir.
Doğa, biz farkında olmasak da yaşamımızın her anında bizimledir. Bize ilham verir, huzur sunar ve varlığımızı sürdürmemiz için gereken her şeyi sağlar. Bu nedenle, doğaya duyduğumuz sevgi, aslında kendi varoluşumuza duyduğumuz sevginin bir yansımasıdır.
Doğa, kendine has bir dili olan sessiz bir öğretmendir. Ağaçların yapraklarının hışırtısı, rüzgarın esintisi, suyun şırıltısı ve kuşların cıvıltısı; her biri doğanın bize sunduğu bir melodidir. Bu melodiler, insan ruhunun en derinlerine dokunur, içimizde saklı kalmış duyguları açığa çıkarır.
Doğanın dili, insanın dilinden farklıdır; ancak daha saf, daha içten ve daha evrenseldir. Doğa, konuşmadan da anlaşılabileceğimizi, hissetmeden de hissedebileceğimizi bize öğretir.
Modern yaşamın koşuşturmacası ve yoğun temposu içinde kaybolan insan, doğanın kollarında huzur bulur. Bir ormanın derinliklerine adım attığımızda, denizin engin maviliğinde gözlerimizi dinlendirdiğimizde, dağların doruklarında nefes aldığımızda hissettiğimiz o eşsiz sakinlik, doğanın bize sunduğu bir armağandır. Bu huzur, doğanın karmaşıklığı içinde saklı olan basitlikten gelir. Doğada her şey bir düzen içerisindedir; her varlık, her olay, bir diğerinin tamamlayıcısıdır. Bu bütünlük, insanın karmaşık düşüncelerini sadeleştirir, zihnini berraklaştırır ve ruhuna dinginlik katar.
Doğa ve insan, birbirine bağlı iki varlıktır. İnsan, doğanın sunduğu nimetlerden beslenirken, doğa da insanın ona duyduğu sevgi ve saygı ile varlığını sürdürür. Bu ilişki, karşılıklı bir sevgi ilişkisi gibidir. Doğaya ne kadar özen gösterirsek, doğa da bize o kadar cömert davranır. Ancak, insanın doğaya verdiği zarar, bu sevgi ilişkisini zedeler ve doğanın dengesini bozar. Bu nedenle, doğaya duyduğumuz sevgi, sadece onu sevmekle kalmamalı, aynı zamanda onu korumayı da içermelidir.
Doğaya olan sevgimizi göstermek, onun güzelliklerini ve zenginliklerini gelecek nesillere aktarmakla mümkündür. Doğa, sadece bizim değil, aynı zamanda bizden sonra gelecek olanların da mirasıdır. Bu mirası korumak, ona zarar vermemek ve onu gelecek kuşaklara bozulmamış bir şekilde aktarmak, doğaya duyduğumuz sevginin en somut göstergesidir.
Ağaçları kesmek yerine yeni ağaçlar dikmek, suları kirletmek yerine temiz tutmak, hayvanları avlamak yerine korumak, doğaya duyduğumuz sevginin birer yansımasıdır.
Doğayı sevmek, aslında insanı sevmektir. Doğaya duyduğumuz sevgi, bizi daha duyarlı, daha merhametli ve daha anlayışlı bireyler yapar. Doğayı seven insan, insanları da sever.
Doğayı koruyan insan, insanlığı da korur. Doğaya duyduğumuz sevgi, bizi birbirimize bağlar, aramızdaki ayrılıkları ve farklılıkları ortadan kaldırır. Doğanın kollarında bulduğumuz huzur, insan ilişkilerimize de yansır ve daha sağlıklı, daha mutlu bir toplumun oluşmasına katkı sağlar.
Yorumlar